English Grammar: English Grammar: WORDS (คำ)

WORDS

คำในภาษาอังกฤษแบ่งออกเป็นชนิดต่างๆได้ ๘ ชนิด ด้วยกันคือ

1. Noun

2. Pronoun

3. Adjective

4. Adverb

5. Verb

6. Conjunction

7. Preposition

8. Interjection

ในภาษาอังกฤษนั้นการสร้างประโยคจะใช้คำต่างๆเหล่านี้มาแต่งเป็นประโยคขึ้น ซึ่งคำแต่ละชนิดนี้จะมีลักษณะเฉพาะของตนเอง

คือมีหน้าที่ต่างกันและมีการวางตัวต่างกันด้วย ซึ่งต่อไปนี้จะได้อธิบายพื้นฐานเรื่องหลักการใช้คำต่างๆ เหล่านี้และหลักการแต่งประโยคอย่างง่ายๆ

NOUN

Noun คือคำที่ใช้เป็นชื่อของ คน สัตว์ สิ่งของและสถานที่ แบ่งออกได้ 5 ชนิดคือ

1. Common Noun

2. Proper Noun

3. Collective Noun

4. Material Noun

5. Abstract Noun

หน้าที่ของนาม

นามทั้ง 5 ชนิดที่กล่าวมานั้น เวลานำไปพูดหรือเขียน สามารถทำหน้าที่ได้ 7 อย่างคือ

1. เป็น Subject ของกิริยาในประโยคได้.

2. เป็น Object ของกิริยาในประโยคได้.

3. เป็น Object ของ Preposition (บุรพบท) ได้.

4. เป็น Complement คือส่วนสมบูรณ์ของกิริยาได้.

5. เป็น Appositive คือเป็นนามซ้อนนามได้.

6. เป็น Address คือเป็นนามเรียกขานได้ (และต้องใส่, Comma ด้วย).

7. เป็น Possessive คือเป็นนามแสดงความเป็นเจ้าของได้ (และต้องใส่ Apostrophe’s ด้วย)

Pronoun

Pronoun (คำสรรพนาม) คือคำที่มีไว้สำหรับ(พูด,เขียน)แทนชื่อของคน,สัตว์,สิ่งของ,และสถานที่เพื่อป้องกันมิให้กล่าวชื่อนั้นซ้ำๆซากๆ ซึ่งเป็นการฟังไม่ไพเราะ

Pronoun มีอยู่ 8 ชนิดด้วยกันคือ

1. Personal Pronoun

2. Possessive Pronoun

3. Definite Pronoun

4. Indefinite Pronoun

5. Interrogative Pronoun

6. Relative Pronoun

7. Reflexive Pronoun

8. Distributive Pronoun

1. Personal Pronoun บุรุษสรรพนาม คือสรรพนามที่ใช้แทนชื่อของผู้พูด, ผู้ฟัง, และผู้ที่ถูกกล่าวถึง ซึ่งมีออยู่ 2 พจน์ 3 บุรุษ คือ

บุรุษที่ 1

บุรุษที่ 2

บุรุษที่ 3

Personal Pronoun แบ่งได้ 5 รูป คือ

รูปที่ 1

You

she

they

2. Possessive Pronoun สามีสรรพนาม คือสรรพนามที่ใช้แสดงความเป็นเจ้าของ ซึ่งก็คือบุรุษสรรพนามรูปที่ 4 นั่นเอง เวลาใช้ไม่ต้องมีนามตามหลัง มีหน้าที่ 3 อย่างคือ

2.1 เป็นประธานของกิริยาในประโยค เช่น Your book is green, mine is red.

2.2 เป็นส่วนสมบูรณ์ของกิริยา เช่น this pencil is mine, that one is your.

2.3 ใช้เรียงตามหลังบุรพบท(คำเชื่อมคำ) เพื่อเน้นความเป็นเจ้าของให้ชัดเจนขึ้นได้เช่น A friend of yours was killed last night.

3. Definite Pronoun นิยมสรรพนาม คือสรรพนามที่ชี้เฉพาะและใช้แทนนามได้ ที่นิยมใช้แพร่หลายมีอยู่ 6 ตัวคือ (รวมทั้ง which ด้วย)

this, that, one 3 ตัวนี้ใช้แทนนามที่เป็นเอกพจน์.

These, those, ones 3 ตัวนี้ใช้แทนนามที่เป็นพหูพจน์.

*นิยมสรรพนามนี้ ทำหน้าที่เป็นประธานหรือกรรมของกิริยาในประโยคได้ตามแต่ จะ ใช้งาน.

4. Indefinite pronoun อนิยมสรรพนาม คือสรรพนามที่ใช้แทนนามได้ทั่วไป ไม่เฉพาะเจาะจงว่าแทนคนนั้นคนนี้โดยตรง (ตรงข้ามกับ Definite Pronoun) ได้แก่คำว่า some, any, all, someone, somebody, anybody, few, everyone, many, nobody, everybody, othe

*ข้อสังเกต ทั้งนิยมสรรพนามและอนิยมสรรพนาม ถ้าใช้โดยมีคำนามอื่นตามหลังจะกลายเป็นคำคุณศัพท์ไป แต่ถ้าใช้โดยไม่มีคำนามอื่นตามหลังจึงจะเป็นนิยมสรรพนามหรืออนิยมสรรพนาม.

5. Interrogative pronoun ปฤจฉาสรรพนาม คือสรรพนามที่ใช้เป็นคำถาม และต้องไม่มีนามตามหลังด้วยจึงจะเรียกว่าเป็นปฤจฉาสรรพนาม ได้แก่ Who , whom, whose , what, which ซึ่งมีวิธีใช้ดังนี้.

· Who (ใคร) ใช้ถามถึงบุคคลและเป็นประธานของกิริยาในประโยคได้ บางครั้งก็เป็นกรรมได้

เช่น. Who is standing there ? ใครกำลังยืนอยู่ที่นั่น?.

·Whom (ใคร) ใช้ถามถึงบุคคลและเป็นกรรมของกิริยาหรือบุรพบท (บางครั้งใช้ Who แทน). เช่น Whom do you love ? คุณรักใคร ?.

·Whose (ของใคร) ใช้ถามถึงเจ้าของ และต้องเป็นบุคคลเท่านั้น เช่น. Whose is the car ? รถคันนี้เป็นของใคร

· What (อะไร) ใช้ถามถึงสิ่งของเป็นได้ทั้งประธานและกรรม เช่น:-

- ถ้าเป็นประธานต้องไม่ใช้กริยาอะไรมาช่วยทั้งสิ้น เช่น What delayed you ? อะไรทำให้คุณล่าช้า.

- ถ้าเป็นกรรมต้องมีกริยาช่วยตัวอื่นมาร่วมด้วย และวางไว้หลัง What เช่น What do you want ?

· Which (สิ่งไหน อันไหน) ใช้ถามถึงสัตว์, สิ่งของ, เป็นได้ทั้งประธานและกรรม เช่น ถ้าเป็นประธานไม่ต้องใช้กริยาอื่นมาช่วย Which is the best? อันไหนดีที่สุด ?.( อนึ่ง ปฤจฉาสรรพนาม Whose ,which, what นี้ ถ้าใช้โดยมีนามอื่นต

6. Relative Pronoun ประพันธ์สรรพนาม คือสรรพนามที่ใช้แทนที่อยู่ข้างหน้า และในขณะเดียวกันก็ทำหน้าที่เชื่อมประโยค ซึ่งอาจเป็นประธานของประโยคหลังได้ด้วย ได้แก่ Who, Whom, Whose, Which, Where, what, when, why, that .

·Who (ผู้ซึ่ง) ใช้แทนนามที่เป็นบุคคลและบุคคลนั้นจะต้องเป็นผู้กระทำด้วย เช่น The man who came here last week is my cousin. ชายผู้ซึ่งมาที่นี่เมื่อสัปดาห์ที่แล้วเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉัน.

·Whom (ผู้ซึ่ง) ใช้แทนนามที่เป็นบุคคลและบุคคลนั้นต้องเป็นผู้ถูกกระทำด้วย เช่น The boy whom you saw yesterday is my brother. เด็กชายผู้ซึ่งคุณพบเมื่อวานนี้เป็นน้องชายของผม.

·Whose (ผู้ซึ่ง…..ของเขา) ใช้แทนนามที่เป็นบุคคลเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของนามที่ตามหลัง ดังนั้นเมื่อมี Whose ก็ต้องมีนามตามหลัง Whose เสมอ เช่น The girl whose father is a teacher goes to school every day. เด็กหญิงผู้ซึ่งพ่อของเขาเป็นครูนั้นไ

·Which (ที่,ซึ่ง) ใช้แทนนามที่เป็นสัตว์ สิ่งของ เป็นได้ทั้งประธานและกรรม The animal which has wing is a bird. สัตว์ที่มีปีกนั้นคือนก(เป็นประธานของอนุประโยค has wings) The kitten which I gave to my aunt is very naughty.

·Where (อันเป็นที่) ใช้แทนนามที่เป็นสถานที่ เป็นได้ทั้งประธานและกรรม เช่น The night club is the place where is not suitable for children. ไนท์คลับเป็นสถานที่ที่ไม่เหมาะสมสำหรับเด็กๆ(เป็นประธานของอนุประโยค is not suitable for children ) Th

·What (อะไร,สิ่งที่) ใช้แทนนามที่เป็นสิ่งของ นามที่ What ไปแทนทำหน้าที่เป็นประพันธ์สรรพนามนั้นไม่ต้องปรากฏให้เห็นอยู่ข่างหน้าเหมือนประพันธ์สรรพนามตัวอื่น ทั้งนี้เพราะถูกละไว้ในฐานะที่เข้าใจแล้ว เช่น I know what is in the box. ฉันรู้ว่าอะไรอยู่ในก

·When (เมื่อ,ที่) ใช้แทนนามที่เกี่ยวกับเวลา ,วัน, เดือน,ปี เช่น Sunday is the day when we don’t work. วันอาทิตย์คือวันที่เราไม่ทำงาน.

·Why (ทำไม) ใช้แทนนามที่เป็นเหตุผล (ส่วนมากใช้แทน reason ) เช่น This is the reason why I go to Hong Kong. นี้คือเหตุผลที่ว่า ทำไมผมจึงไปฮ่องกง.

· That (ที่,ซึ่ง) ใช้แทนคน, สัตว์, สิ่งของ, และสถานที่ได้ แต่ต้องอยู่ในหลักเกณฑ์ 4 ประการอย่างใดอย่างหนึ่ง อันได้แก่ :-

1. เป็นนามที่มีคุณสมบัติสูงสุดมาขยายอยู่ข้างหลัง เช่น He is the tallest man that I have ever seen. เขาเป็นคนสูงที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมา.

2. เป็นนามที่มีเลขจำนวนนับที่มาขยายอยู่ข้างหน้า เช่น China is the first country that I am going to visit. จีนเป็นประเทศแรกที่ข้าพเจ้าจะไปเที่ยว.

3. เป็นนามที่มีคุณศัพท์บอกปริมาณมาขยายอยู่ข้างหน้า เช่น She has much money that she give me. หล่อนมีเงินอยู่มากที่หล่อนจะให้ผม.

4. เป็นสรรพนามผสมต่อไปนี้ตัวใดตัวหนึ่งปรากฏอยู่แล้ว คือ someone, somebody, something, anyone, anything, anybody, anyone, everything, no one, nothing, etc. เช่น There is nothing that I can do for you. ไ

7. Reflexive Pronoun สรรพนามสะท้อนหรือเน้น ได้แก่บุรุษสรรพนามที่ 5 นั่นเอง อันได้แก่ myself, yourself, ……. Themselves. เวลาใช้มีวิธีใช้ 4 อย่างคือ :-

1. เรียงไว้หลังประธาน เมื่อต้องการเน้นว่าประธานเป็นผู้กระทำกิจนั้นด้วยตนเอง เช่น I myself study English. ผมเรียนภาษาอังกฤษด้วยตนเอง.

2. เรียงไว้หลังกริยา เมื่อบอกว่าผลการกระทำนั้นเกิดจากผู้กระทำเองเช่น I will punish myself if I do mistakes ผมจะลงโทษตัวเอง หากผมทำผิด.

3. เรียงไว้หลังกรรม เมื่อต้องการเน้นกรรมนั้นเช่น I spoke to the President himself . ผมได้พูดกับตัวท่านประธานาธิบดีเอง.

8. Distributive Pronoun วิภาคสรรพนาม คือสรรพนามที่ใช้แทนคำนามในการแบ่งหรือจำแนกออกเป็นครึ่งหนึ่ง, สิ่งหนึ่ง, หรือตัวหนึ่ง วิภาคสรรพนามที่นิยมใช้กันมากคือ

each แต่ละ, either คนใดคนหนึ่ง, neither ไม่ใช่ทั้งสอง หรือไม่ใช่ทั้งสอง เช่น There are ten boy . Each has one hundred bath. มีเด็กอยู่ 10 คน แต่ละคนมีเงินอยู่คนละ 100 บาท.

* ข้อสังเกต วิภาคสรรพนามถ้าใช้ลอยๆเป็นสรรพนาม แต่ถ้าใช้โดยมีนามอื่นตามหลังจะเป็นคุณศัพท์

ลักษณะพจน์ของนามโดยทั่วไป

ในการสร้างประโยคนั้นจะต้องใช้กริยาให้สอดคล้องกับพจน์ของตัวประธาน ถ้าประธานเป็นเอกพจน์กริยาก็ต้องเป็นเอกพจน์ ถ้าประธานเป็นพหูพจน์กริยาก็ต้องเป็นพหูพจน์ ซึ่งหลักในการดูว่านามนั้นเป็นเอกพจน์หรือพหูพจน์นั้นก็ให้ดูที่ท้ายศัพท์นั้นๆคือ

1. ถ้าท้ายศัพท์นั้นไม่เติม S ให้ถือว่าเป็นเอกพจน์ เช่น a book , a cat … etc.

2. ถ้าท้ายศัพท์นั้นเติม S ให้ถือว่าเป็นพหูพจน์ เช่น Books, cats …. etc.

* ข้อยกเว้น มีนามหลายตัว หรือหลายลักษณะที่ไม่อยู่ในหลักการทั้ง ที่กล่าวมาแล้วนั้น ซึ่งเป็นเรื่องที่ละเอียดเกินไปที่เราควรจะรู้ในขณะนี้ ดังนั้นจะไม่กล่าวถึงกรณีที่ยกเว้นเหล่านี้ ถ้าใครสนใจอยากรู้มากขึ้นก็พึงหาศึกษาเอาเองต่อไป.

เพศของนาม

นามในภาษาอังกฤษทั้ง 5 ชนิด เมื่อจำแนกออกเป็นเพศแล้วจะมีอยู่ 4 เพศ คือ

1. Masculine Gender เพศชาย เช่น boy, man….etc.

2. Feminine Gender เพศหญิง เช่น girl, woman …etc.

3. Common Gender เพศรวม เช่น Teacher, Student…etc.

4. Nature Gender ไม่มีเพศ เช่น pen, desk…etc.

หลักการเปลี่ยนเพศชายเป็นเพศหญิงมีหลักเกณฑ์ 4 อย่างคือ

1. โดยการเปลี่ยนคำทั้งคำจากเพศชายเป็นเพศหญิง เช่น Boy เป็น Girl เป็นต้น

2. โดยการเติมอาคม ess ที่ท้ายคำเพศชาย เช่น Prince เป็น Princess เป็นต้น

3. โดยการเติมคำที่เป็นเพศหญิงข้างหน้านาม จะกลายเป็นเพศหญิง เช่น Boy-friend เป็นgirl-

friend เป็นต้น.

4. โดยการเติมคำที่เป็นเพศหญิงข้างหลังนามจะกลายเป็นเพศหญิง เช่น Grand-father

เป็น Grandmother เป็นต้น.

จบเรื่องนามและสรรพนาม

Article

Article คือคำที่ใช้นำหน้านาม คือคำนามในภาษาอังกฤษทุกตัว เวลาพูด-เขียนจะต้องมี Article นำหน้าทั้งสิ้น(ยกเว้นบางตัวที่จะกล่าวต่อไป)

Article มีอยู่ 2 ชนิดคือ

1. Indefinite Article คือคำนำหน้านามแล้วมีความหมายทั่วไป อันได้แก่ A , An.

2. Definite Article คือคำนำหน้านามแล้วมีความหมายชี้เฉพาะ ได้แก่ The .

หลักทั่วไปของการใช้ A

คือเมื่อ A นำหน้านามใดนามนั้นต้องมีลักษณะครบ 4 ประการ อันได้แก่

1. เป็นนามเอกพจน์

2. เป็นนามนับได้

3. เป็นนามที่ขึ้นต้นด้วยพยัญชนะ

4. เป็นนามที่มีความหมายทั่วไป

* ข้อยกเว้น ห้ามใช้ A นำหน้า คือนามบางตัวที่ขึ้นต้นด้วยพยัญชนะ แต่อ่านออกเสียงสระที่อยู่ถัดไป นามตัวนั้นให้ใช้ AN นำหน้าแทน (มี H เท่านั้น)

หลักทั่วไปของการใช้ AN

คือเมื่อ AN นำหน้านามใด นามนั้นจะต้องมีลักษณะครบ 4 ประการ คือ

1. เป็นนามเอกพจน์

2. เป็นนามนับได้

3. เป็นนามที่ขึ้นต้นด้วยสระ คือ A , E , I , O , U.

4. เป็นนามที่มีความหมายทั่วไป

* ข้อยกเว้น ห้ามใช้ AN นำหน้าคือ นามบางตัวที่ขึ้นต้นด้วยสระ แต่อ่านออกเสียงเป็นพยัญชนะ”ย” นามตัวนั้นให้ใช้ A นำหน้าแทน (มี U และ E เท่านั้น).

นามต่อไปนี้ห้ามใช้ทั้ง A และ AN นำหน้าเด็ดขาด

1. นามที่นับไม่ได้ทุกชนิด

2. นามพหูพจน์ทุกชนิด

หลักทั่วไปของการใช้ THE

ใช้นำหน้าได้ทุกชนิด ทุกประเภท นั่นคือ

1. เป็นนามเอกพจน์ ก็ใช้ The นำหน้าได้

2. เป็นนามพหูพจน์ ก็ใช้ The นำหน้าได้

3. เป็นนามที่ขึ้นต้นด้วยพยัญชนะ ก็ใช้ The นำหน้าได้

4. เป็นนามที่ขึ้นต้นด้วยสระ ก็ใช้ The นำหน้าได้ (แต่ให้อ่านว่า ดิ )

5. เป็นนามที่นับได้ ก็ใช้ The นำหน้าได้

6. เป็นนามที่นับไม่ได้ ก็ใช้ The นำหน้าได้

7. แต่นามที่กล่าวมาทั้งหมดนี้จะต้องมีความหมายชี้เฉพาะเจาะจงเท่านั้น.

นามต่อไปนี้ห้ามใช้ THE นำหน้า

1. นามที่กล่าวขึ้นมาลอยๆ

2. นามที่ระบุไว้ในหัวข้อว่าห้ามใช้ THE นำหน้า(ซึ่งมีข้อห้ามมากมายแต่จะไม่กล่าวถึง)

* อนึ่งแม้ลักษณะของประโยคจะไม่มีคำบ่งชี้เฉพาะเอาไว้ แต่ถ้านามนั้นเป็นที่รู้จักกันดีระหว่างผู้พูดและผู้ฟัง ก็ให้ใช้ THE นำหน้าได้.

การใช้ A, AN, THE แบบระคน

- ถ้านามนั้นมีบุรพบทวลีหรืออนุประโยคมา ขยายอยู่ข้างหลัง ให้ใช้ the ทันที.

- ถ้านามนั้นไม่มีบุรพบทวลีหรืออนุประโยคมาขยายอยู่ข้างหลังให้ใช้ a, an ทันที

* มีหลักพิเศษอีกอย่างหนึ่งคือ นามใดก็ตามที่เป็นเอกพจน์นับได้ ที่กล่าวขึ้นมาลอยๆ ให้เติม a , an ทันที แต่ถ้านามนั้นถูกยกขึ้นมากล่าวอีกเป็นครั้งที่ 2 ให้เติม the ทันที.

* อนึ่งยังมีรายละเอียดเกี่ยวกับคำนามบางตัวว่านามตัวใดใช้เฉพาะ A, AN และนามตัวใดใช้เฉพาะ THE ซึ่งเป็นคำนามพิเศษ แต่ในที่นี้จะไม่กล่าวถึง.

จบเรื่อง Article

Adjective

Adj. คือคำที่ใช้บรรยายคุณภาพของนาม (ขยายนาม) เช่น Good, tall, fat ..etc.

Adj. เวลานำไปใช้นั้นปรกติมีวิธีใช้อยู่ 2 วิธีคือ

1. เรียงไว้หน้านามที่ Adj. นั้นไปขยายโดยตรงก็ได้ เช่น

The fat man can’t run quick.

A clever boy can answer a difficult problem.

2. เรียงไว้หลัง Verb to be ก็ได้ เช่น.

Somsri is beautiful.

My dog is black.

* อนึ่งการใช้ Adj. แบบ 1 และ 2 นั้นเป็นการใช้ Adj. แบบทั่วๆไป แต่ยังมี Adj. พิเศษหลายตัวที่บังคับว่าจะต้องใช้วิธีใดวิธีหนึ่งเท่านั้น ซึ่งเราจะไม่กล่าวถึง.

ชนิดของ Adj.

Adj. แบ่งออกเป็น 8 ชนิดคือ.

1. Descriptive Adj. คุณศัพท์บอกลักษณะ(หรือคุณภาพ) เช่น Good, fat, tall, thin, rich ,etc.

2. Proper Adj. คุณศัพท์บอกชื่อเฉพาะ(บอกสัญชาติ)คือเป็นAdj. ที่มีรูปมาจากคำนามที่เป็นชื่อเฉพาะ เช่น Thai (มาจาก Thailand), English (มาจาก England)…

3. Quantitative Adj. คุณศัพท์บอกปริมาณ(ว่ามากหรือน้อยเท่านั้น) ได้แก่คำว่า many, much, little, some, any, all . เช่น He has many friend เขามีเพื่อนมาก.

4. Numeral Adj. คุณศัพท์ที่บอกจำนวน(ว่ามีเท่าไร) ได้แก่คำว่า One, Two, Three…

5. Demonstrative Adj. คุณศัพท์ชี้เฉพาะ(เจาะจงว่าเป็นคนนั้นคนนี้ มิได้หมายถึงคนอื่น)ได้แก่คำว่า the, same, this, that, these, those, such, such a . เช่น He is in the same room. เขาอยู่ห้องเดียวกัน.

6. Possessive Adj. คุณศัพท์บอกเจ้าของ(มีรูปมาจากบุรุษสรรพนามที่ 3 )แต่เวลาใช้จะต้องมีนามตามหลังด้วยเสมอ ได้แก่คำว่า my, your, our, his, her, its, there . เช่น His dog is white. สุนัขของเขาสีขาว.

7. Interrogative Adj. คุณศัพท์คำถาม (ใช้ขยายนามเพื่อให้เป็นคำถาม ต้องวางไว้หน้านามเสมอ ถ้าไม่มีนามตามหลังมันจะเป็นปฤจฉาสรรพนาม) ได้แก่คำว่า What (อะไร), Which (อันไหน) ,Whose (ของใคร) เช่น Whose house is that ? นั้นคือบ้านของใคร ? .

8. Distributive Adj. คุณศัพท์แบ่งแยก(ใช้ขยายานามเพื่อแบ่งแยกให้เป็นรายบุคคลหรือรายสิ่งตามที่ผู้พูดต้องการ) และนามที่ถูกขยายนั้นต้องเป็นเอกพจน์ตลอดไป ได้แก่คำว่า each, (แต่ละ), either (อันใดอันหนึ่ง, คนใดคนหนึ่ง), neither (ไม่ทั้งสอง), every (ท

จบเรื่อง Adjective

Adverbs

Adverbs คือคำที่ทำหน้าที่ขยายกริยา, คุณศัพท์ , หรือขยาย Adverbs ด้วยกันก็ได้

หลักการใช้ Adverbs

- ถ้าขยายกริยา ให้เรียงไว้หลังกริยา เช่น The old man walk slowly.

- ถ้าขยายคุณศัพท์ ให้เรียงไว้หน้าคุณศัพท์ เช่น Dang is very strong.

- ถ้าขยาย Adverbs ให้เรียงไว้หน้า Adverbs เช่น The train runs very fast.

ชนิดของ Adverbs

Adverbs แบ่งออกเป็นหมวดใหญ่ๆได้ 3 หมวด คือ

1. Simple Adverbs กริยาวิเศษณ์สามัญ ใช้ขยายกริยาธรรมดานี่เอง แบ่งได้ 6 หมวดคือ

1. Adverbs of time กริยาวิเศษณ์บอกเวลา ได้แก่คำว่า now, ago, yesterday, ...

2. Adverbs of place กริยาวิเศษณ์บอกสถานที่ ได้แก่คำว่า near, far, in, out, …

3. Adverbs of frequency กริยาวิเศษณ์บอกความสม่ำเสมอ ได้แก่คำว่า always, often, again, usually, …

4.Adverbs of Manner กริยาวิเศษณ์บอกอาการ ได้แก่คำว่า well, slowly, . quickly, fast..

5. Adverbs of Quantity กริยาวิเศษณ์บอกปริมาณมากน้อย ได้แก่คำว่า Many, much, very, too, quite…

6. Adverbs of affirmation or negation กริยาวิเศษณ์บอกการรับหรือปฏิเสธ ได้แก่คำว่า yes, no, not, not at all…

2. Interrogative Adverbs กริยาวิเศษณ์คำถาม ใช้ขยายกริยาเพื่อให้เป็นคำถาม (ต้องวางไว้หน้าประโยคเสมอ) แบ่งได้ 6 หมวด คือ

1. บอกเวลา ได้แก่คำว่า When (เมื่อไร), How long (นานเท่าไร).

2. บอกสถานที่ ได้แก่คำว่า Where (ที่ไหน).

3. บอกจำนวน ได้แก่คำว่า How many (มากเท่าไร), How often (กี่ครั้ง)..

4. บอกกริยาอาการ ได้แก่คำว่า How (อย่างไร)(ใช้กับ do). 5. บอกปริมาณ ได้แก่คำว่า How much (มากเท่าไร).

6. บอกเหตุผล ได้แก่คำว่า Why (ทำไม).

3. Conjunctive Adverbs กริยาวิเศษณ์สันธาน ใช้เชื่อมประโยคหน้าและหลังให้สัมพันธ์กัน ได้แก่คำว่า Why, Where, When, How, Whenever, While , As, Wherever..

* Adverbs บางคำมีรูปเช่นเดียวกับ Adj. แต่การใช้ต่างกันคือ

- เมื่อวางไว้หน้านาม หรือหลัง Verb to be ก็จะเป็น Adj.

- ถ้าวางไว้หลังกริยาทั่วๆไป ก็จะเป็น Adverbs.

จบเรื่อง Adverbs

Verb

Verb (กริยา) คือคำที่แสดงถึงการกระทำหรือถูกกระทำของคำที่ทำหน้าที่เป็นประธาน(หรือคำที่ทำหน้าที่ช่วยกริยาด้วยก็ได้) เพื่อบอกถึง Tense (ช่วงเวลาที่กระทำ) Voice (ผู้พูด) Mood (อารมณ์ ?)

Verb แบ่งออกเป็น 3 ชนิดคือ

1. สกรรมกริยา Transitive Verb กริยาที่ต้องมีกรรมมารับ.

2. อกรรมกริยา Intransitive Verb กริยาที่ไม่ต้องมีกรรมมารับ.

3. กริยานุเคราะห์ Auxiliary Verb กริยาที่บอก Tens, Voice, Mood.

1. สกรรมกริยา คือกริยาที่ต้องมีกรรมมารับจึงจะได้เนื้อความสมบูรณ์ เช่น Kick (เตะ), Eat (กิน) เป็นต้น.

คำที่นำมาเป็นกรรมของสกรรมกริยาได้ก็คือ

1. นามทุกชนิด เช่น A mango.

2 สรรพนาม เช่น Him.

3. กริยาสภาวมาลา(สภาวะที่เกิดอยู่กับชีวิต) เช่น To study.

4. กริยาที่เติม ing แล้วนำมาใช้เป็นนาม เช่น sleeping.

5. วลีทุกชนิด เช่น I don’t know what to do.

6. อนุประโยค เช่น I know who will come tomorrow.

*อนึ่ง สกรรมกริยาบางตัวหรือบางประโยค ต้องมีตัวขยายกรรมมารับ จึงจะได้เนื้อความสมบูรณ์ เช่น The people made him king. (ประชาชนแต่งตั้งให้เขาเป็นพระราชา) เป็นต้น.

2. อกรรมกริยา คือกริยาที่มีเนื้อความอยู่ในตัวสมบูรณ์แล้ว ไม่ต้องมีกรรมมารับ เช่น Run, sleep, swim, sit. เป็นต้น แต่อกรรมกริยาบางตัวก็ต้องมีตัวขยายกิริยาเพื่อให้ประโยคได้ใจความสมบูรณ์ ซึ่งอกรรมกริยานั้นก็ได้แก่ Verb to be (เป็น, อยู่, คือ) Verb

3. กริยานุเคราะห์ หรือกริยาช่วย ได้แก่กริยาที่ไปทำหน้าที่ช่วยกริยาตัวอื่น เพื่อให้เป็น Mood, Voice, Tense ซึ่งกริยาเหล่านี้ใช้เป็นกริยาแท้ก็ได้ ใช้เป็นกริยาช่วยก็ได้ มีอยู่ทั้งหมด 24 ตัว คือ.

Is, am, are, was, were

Have, has, had,

Do, dose, did

Will, would

Shall, should

Can, could

May, might

Must

Need

Dear

Ought to, us to.

*ข้อสังเกตว่าจะเป็นกริยาแท้หรือเป็นกิริยาช่วยก็ให้ดูว่า ถ้ากริยาตัวใดตัวหนึ่งจาก 24 ตัวนี้อยู่ในประโยคเพียงลำพังไม่มีกริยาอื่นมาร่วมอยู่ด้วย ก็เป็นกริยาแท้ แต่ถ้ามีกริยาอื่นมาร่วมอยู่ด้วยก็ทำหน้าที่เป็นกริยาช่วย เช่น.

Ladda is a beautifily girl. (แท้).

Ladda is drinking water. (ช่วย).

หน้าที่ Verb to be

Verb to be ใช้ทำหน้าที่ช่วยกริยาตัวอื่นได้ดังนี้

1. วางไว้หน้ากริยาที่เติม Ing ทำให้ประโยคนั้นเป็น Continuous tense.

2. วางไว้หน้ากริยาช่อง 3 (เฉพาะสกรรมกริยา) ทำให้ประโยคนั้นเป็นกรรมวาจก(เอากรรมขึ้นต้นประโยค) มีสำเนียงว่า ถูก เช่น A glass is broken. แก้วถูกทำให้แตกเสียแล้ว เป็นต้น.

3. วางไว้หน้ากริยา สภาวมาลา Infinitive แปลว่า จะต้อง มีความหมายเป็นอนาคต เพื่อแสดงความจงใจ เช่น I am to see my home every year. ฉันต้องไปเยี่ยมบ้านของฉันทุกๆปี เป็นต้น.

หน้าที่ของ Verb to do

Verb to ใช้ทำหน้าที่ช่วยกริยาตัวอื่นได้ดังนี้.

1. ช่วยทำประโยคบอกเล่าให้เป็นประโยคคำถาม ตามหลักที่ว่า

Verb to have ไม่มี

Verb to be ไม่อยู่

Verb to do มาช่วย

2. ช่วยทำประโยคบอกเล่าให้เป็นประโยคปฏิเสธเหมือนกรณีข้อ 1 (เติม ing . . หลัง do, dose )

3. ช่วยหนุนกริยาตัวอื่นเพื่อให้ความสำคัญกับกริยาตัวนั้น ว่าจะต้องเป็นเช่นนั้น

จริงๆ โดยเรียงไว้หน้ากริยาที่มันไปหนุน.

4. ใช้แทนกริยาตัวอื่นในประโยค เพื่อต้องการมิให้กล่าวกริยานั้นๆซ้ำๆซากๆ.

5. Verb to do ถ้านำมาใช้เป็นกริยาแท้แปลว่า ทำ.

หน้าที่ของ Verb to have

Verb to have ใช้ทำหน้าที่ดังนี้คือ

1. เรียงไว้หน้ากริยาช่อง 3 ทำให้ประโยคนั้นเป็น Perfect tense.

2. ใช้โดยมีกริยาสภาวมาลาตามหลัง มีสำเนียงแปลว่า ต้อง ตลอดไป เช่น

I have to meet you tomorrow. ฉันต้องไปพบท่านวันพรุ่งนี้.

3. ใช้ในประโยคที่ให้ผู้อื่นทำอย่างใดอย่างหนึ่งให้ ในกรณีนี้ต้องใช้รูปประโยค Have + noun + Verb 3 . เช่น He has his house repaired. เขาให้ช่างซ่อมแซมบ้านของเขา.

หน้าที่ของ Will, shall, would, should.

Will ช่วยกริยาตัวอื่นเพื่อให้เป็นอนาคตกาล ใช้กับประธานบุรุษที่ 2, 3.

Shall ช่วยกริยาตัวอื่นเพื่อให้เป็นอนาคตกาล ใช้กับประธานบุรุษที่ 1 คือ I, We.

Would ใช้เป็นกริยาช่วยได้ดังต่อไปนี้.

1. ใช้เป็นอดีตของ will ในประโยคที่เปลี่ยนจากคำพูดของผู้อื่นมาเป็นของตน

2. ใช้เป็นกริยาช่วยในสำนวนการพูด “อยากจะ” “อยากให้”.

3. ใช้ในสำนวนการพูดว่า” ควรจะ…ดีกว่า” ควบกับ Better หรือ rather

Should ใช้เป็นกริยาช่วยได้ดังต่อไปนี้.

1. เป็นอดีตของ Shall ได้.

2. Should เมื่อแปลว่า “ควร” หรือ “ควรจะ” ถือเป็นปัจจุบันกาลใช้ได้กับทุกประธาน

หน้าที่ของ May, Might

May นำมาช่วยได้ดังนี้.

1. เพื่อแสดงความมุ่งหมาย (เพื่อ)

2. เมื่อแสดงความปรารถนา หรืออวยพรให้(ขอให้) *ต้องวางไว้หน้าประโยค.

3. เพื่อช่วยถึงการอนุญาต หรือขออนุญาต(ควรจะ)

4. เพื่อแสดงความคาดคะเน (อาจจะ).

5. ช่วยเพื่อแสดงความสงสัย (อาจจะ).

Might นำมาช่วยได้ดังนี้.

1. ใช้เป็นอดีตของ May.

2. ใช้ในกรณีที่ผู้พูดไม่แน่ใจว่าเขาจะทำอย่างนั้นจริง(แต่ถ้าแน่ใจใช้ May แทน).

Need

Need ถ้าเป็นกริยาช่วยแปลว่า “จำเป็นต้อง”

ใช้ได้กับทุกบุรุษและทุกพจน์(ส่วนมากใช้เป็นกริยาช่วยในประโยคคำถามและประโยคปฏิเสธเท่านั้น และกริยาแท้ที่ตามหลัง Need ไม่ต้องใช้ To นำหน้า).

Need ถ้าเป็นกริยาแท้แปลว่า "ต้องการ"

และใช้เหมือนกริยาแท้ทั่วๆไป(ต้องมี To ตามหลัง Need ตลอดไป).

Dear

Dear ถ้าเป็นกริยาช่วยแปลว่า “ กล้า” ใช้ได้กับทุกบุรุษและทุกพจน์ และเป็น“ ปัจจุบันกาล คำตามหลังไม่มี To.

Ought to

Ought to แปลว่า “ควรจะ” เป็นกริยาพิเศษเหมือน is หรือ do นั่นเอง อาจใช้ should แทนก็ได้ แต่ความหมายอาจจะอ่อนกว่า.

Used to

Used to แปลว่า “เคย” เป็นกริยาพิเศษหมายความว่า “เคยกระทำอย่างใด อย่างหนึ่งเป็นประจำ แต่บัดนี้ไม่ได้กระทำแล้ว”(กริยาตามหลัง ต้องเป็นกริยาช่อง 1 ตลอดไป และใช้ used to เหมือน is หรือ do ).

จบเรื่อง Verb

Conjunction

Conjunction (คำสันธาน) คือคำที่ใช้เชื่อมประโยคต่อประโยค คำต่อคำ หรือระหว่างกริยาต่อกริยา Conjunction แบ่งออกเป็น 2 ชนิดคือ

1. Conjunction คำเดียว

2. Conjunction คำผสมหรือวลี

Conjunction คำเดียวที่พบเห็นบ่อย และใช้กันแพร่หลายมีดังนี้ and, or, but, because, so, as, for, whether, until, after, before, if, though, that, when, beside เช่น He is sick so he go to see doctor.

Conjunction วลี หรือคำผสมที่พบเห็นบ่อยๆได้แก่คำต่อไปนี้คือ

- Either….or แปลว่า”ไม่อันใดก็อันหนึ่ง” ใช้เลือกเอาอย่างใดอย่างหนึ่ง ถ้าไปควบประธาน 2 คำจะใช้กริยาเป็นรูปเอกพจน์หรือพหูพจน์นั้นขึ้นอยู่กับประธานตัวหลัง เช่น Either he or I am mistaken. ไม่เขาก็ผมเป็นผู้ผิด.

- Neither…..or แปลว่า “ไม่ทั้งสอง” ไว้สำหรับปฏิเสธโดยสิ้นเชิง(กริยาถือตามประธานตัวหลัง).เช่น เช่น Neither you nor he studies mathematics. ทั้งคุณและเขาไม่ได้เรียนคณิตศาสตร์.

- As well as แปลว่า "เช่นเดียวกันกับ" (กริยาถือตามประธานตัวหน้า) เช่น He as well as I is sick เขาก็เช่นเดียวกันกับผมไม่สบาย.

- Not only………but also แปลว่า “ ไม่เพียงแต่……..เท่านั้น แต่ยังอีกด้วย” ใช้เน้นน้ำหนักข้อความทั้งสองให้เด่นชัด (แต่ต้องมีความหมายทางเดียวกัน) (แต่ถ้ามีประธาน 2 ตัวใช้กริยาตามประธานตัวหลัง ) เช่น Malisa is not only beauti

จบConjunction

Preposition

Preposition (คำบุรพบท) คือคำที่ใช้เชื่อม หรือแสดงความสำพันธ์ระหว่างคำต่อคำ เช่น นามต่อนาม, กริยากับนาม, กริยากับสรรพนาม สรรพนามกับนาม, หรือนามกับสรรพนาม.

Preposition ในภาษาอังกฤษแบ่งออกเป็น 2 ชนิดคือ.

1. Preposition คำเดียว [Single Preposition].

2. Preposition วลี [Preposition phrase].

Preposition คำเดียวที่พบเห็นบ่อยๆและนิยมใช้กันมากมีอยู่ 44 คำคือ in, on, at, under, to, from, of, off, since, for, near, around, inside, outside, beneath, towards, into, till, until, from…to, with, without, by, up, down, afte

Preposition คำเดียว

การใช้ [ in, at, on] บุรพบทที่ใช้กับเวลามีหลักดังนี้.

In: ใช้บอกเวลาที่เป็นชื่อเดือน, ปี, ฤดูกาล, และส่วนของวัน เช่น I like to swim in the morning. ผมชอบว่ายน้ำในเวลาเช้า.

At : ใช้เพื่อบอกเวลาเกี่ยวกับชั่วโมง , noon, night, midnight, midday, Christmas, Easter เพื่อบอกเวลาเฉพาะเจาะจง เช่น They want home at three o’clock, พวกเขากลับบ้านเวลา 15.00 น.

On : ใช้เพื่อบอกเวลาที่เป็นวันของสัปดาห์ และวันที่ วันสำคัญทางราชการ และวันสำคัญทางศาสนา เช่น on Sunday, On New Year’s Day , On King’s Birthday. etc.

On time แปลว่า ตรงเวลาพอดี (ตรงพอดี). เช่น He come on time. เขามาตรงเวลาพอดี.

In time แปลว่า ทันเวลา (ก่อนเวลา, ก่อนกำหนด). เช่น The train arrived at the station in time. รถไฟมาถึงสถานีทันเวลา(มาถึงก่อนเวลา).

การใช้ [at, in] บุรพบทที่ใช้เกี่ยวกับสถานที่มีหลักดังนี้

at : ใช้บอกสถานที่ที่ไม่ใหญ่โตนัก ที่จำกัดแน่นอน เช่น at school, at the hotel….

in : ใช้บอกสถานที่ที่ใหญ่โตก็ได้เช่น in Thailand. หรือใช้บอกสถานที่ที่เจาะจงภายในแห่งใดแห่งหนึ่งไม่ว่าใหญ่หรือโตก็ได้ เช่น In the house, in a country เป็นต้น.

การใช้ During, between, among มีหลักเกณฑ์ดังนี้

คำทั้ง 3 แปลว่า “ ระหว่าง “ แต่ใช้ต่างกันดังนี้

During: ใช้สำหรับบอกระยะเวลาการกระทำช่วงใดช่วงหนึ่งตามที่ระบุไว้ในประโยค เช่น During visiting Thailand, I had seen the Emerald Buddha Temple. ระหว่างการมาเที่ยวประเทศไทย ฉันได้ไปชมวัดพระแก้ว เ

Between: ใช้สำหรับครั่นระหว่างของสองอย่าง หรือคนสองคน เช่น She is standing between you and me. หล่อนยืนอยู่ระหว่างคุณและผม (เมื่อใช้ between ต้องมี and ตามเสมอ).

Among : ใช้สำหรับครั่นหรือเชื่อมนาม ที่มีจำนวนตั้งแต่ 3 ขึ้นไป เช่น The teacher is standing among us . เป็นต้น

การใช้ [ in, on, by] กับยานพาหนะ

in : ใช้กับยานพาหนะที่มีสภาพปิด กำบัง เช่น in the bus, in the plane…

on : ใช้กับยานพาหนะที่มีสภาพเปิดโล่ง แจ้ง ไม่ปกปิดกำบัง เช่น on a house, on a motor-cycle..

By : ใช้ได้ทั้งปิดและเปิด แต่ต้องไม่มี Article นำหน้า เช่น by bus, by train …

การใช้ [on, over, above] มีหลักดังนี้

on : ใช้บอกว่าของที่อยู่บนที่ติดอยู่กับอันล่าง.

Over : ใช้บอกว่าของอยู่เหนือหัวพอดี.

Above : ใช้บอกว่าของนั้นอยู่ด้านบน(กว้างๆ).

Preposition วลี

Preposition วลี คือบุรพบทตั้งแต่ 2 ตัวขึ้นไปมารวมอยู่ด้วยกัน และมีความหมายเสมือนเป็นบุรพบทคำเดียว แบ่งออกเป็น 2 ชนิด คือ

1. บุรพบทวลีชนิด 2 ตัว [ two words Preposition].

2. บุรพบทวลีชนิด 3 ตัว [three words Preposition].

บุรพบทชนิด 2 ตัว ได้แก่บุรพบทต่อไปนี้คือ

according to ตาม , instead of แทน , แทนที่

because of เพราะว่า, owing to เนื่องจาก.

บุรพบทชนิด 3 ตัวได้แก่บุรพบทต่อไปนี้คือ

in order to : เพื่อที่จะ , by means of : โดยอาศัย

on account of : เนื่องจาก , in spite of : ถึงแม้ว่า

in front of : ข้างหน้า , in back of : ข้างหลัง

for the sake of : เพื่อเห็นแก่ , of the point of : เกือบจะ

on the point of : เกือบจะ , in consequence of : เนื่องจากว่า

* หมายเหตุ ในเรื่องการใช้บุรพบทนี้ ยังมี กริยาบางตัวที่มีข้อบังคับว่าต้องใช้บุรพบทตัวใดตามหลังอีกด้วย อย่างเช่น belong to (เป็นของ ) , arrive at (มาถึงสถานที่เล็กๆ), ask…. for (ขอ), agree with (เห็นด้วย ตกลงด้วย), consis

จบเรื่อง preposition

Tense

Tense คือรูปแบบ(หรือโครงสร้าง)ของกริยา ที่แสดงให้เราทราบว่า การกระทำหรือเหตุการนั้นๆเกิดขึ้นเมื่อใด ซึ่งเรื่อง tense นี้เป็นเรื่องสำคัญ ถ้าเราใช้ tense ไม่ถูก เราก็จะสื่อภาษากับเขาไม่ได้ เพราะในประโยคภาษาอังกฤษนั้นจะอยู่ในรูปของ tense เสม

Tense ในภาษาอังกฤษนี้จะแบ่งออกเป็น 3 tense ใหญ่ๆคือ

1. Present tense ปัจจุบัน

2. Past tense อดีตกาล

3. Future tense อนาคตกาล

ในแต่ละ tense ยังแยกย่อยได้ tense ละ 4 คือ

1 . Simple tense ธรรมดา(ง่ายๆตรงๆไม่ซับซ้อน).

2. Continuous tense กำลังกระทำอยู่(กำลังเกิดอยู่)

3. Perfect tense สมบูรณ์(ทำเรียบร้อยแล้ว).

4. Perfect continuous tense สมบูรณ์กำลังกระทำ(ทำเรียบร้อยแล้วและกำลังดำเนินอยู่ด้วย).

โครงสร้างของ Tense ทั้ง 12 มีดังนี้

[1.1] S + Verb 1 + ……(บอกความจริงที่เกิดขึ้นง่ายๆตรงๆไม่ซับซ้อน).

[Present] [1.2] S + is,am,are + Verb 1 ing + …(บอกว่าเดี๋ยวนี้กำลังเกิดอะไรอยู่).

[1.3] S + has,have + Verb 3 + ….(บอกว่าได้ทำมาแล้วจนถึงปัจจุบัน).

[1.4] S + has,have + been + Verb 1 ing + …(บอกว่าได้ทำมาแล้วและกำลังทำต่อไปอีก).

[2.1] S + Verb 2 + …..(บอกเรื่องที่เคยเกิดมาแล้วในอดีต).

[Past] [2.2] S + was,were + Verb 1 +…(บอกเรื่องที่กำลังทำอยู่ในอดีต).

[2.3] S + had + verb 3 + …(บอกเรื่อที่ทำมาแล้วในอดีตในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง).

[2.4] S + had + been + verb 1 ing + …(บอกเรื่องที่ทำมาแล้วอย่างต่อเนื่องไม่หยุด).

[3.1] S + will,shall + verb 1 +….(บอกเรื่องที่จะเกิดขึ้นในอนาคต).

[Feature] [3.2] S + will,shall + be + Verb 1 ing + ….(บอกว่าอนาคตนั้นๆกำลังทำอะไรอยู่).

[3.3] S + will,shall + have + Verb 3 +…(บอกเรื่องที่จะเกิดหรือสำเร็จในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง).

[3.4] S + will,shall + have + been + verb 1 ing +.. ..(บอกเรื่องที่จะทำอย่างต่อเนื่องในเวลาใด - เวลาหนึ่งในอนาคตและจะทำต่อไปเรื่อยข้างหน้า).

หลักการใช้แต่ละ tense มีดังนี้

[1.1] Present simple tense เช่น He walks. เขาเดิน,

1. ใช้กับเหตุการที่เกิดขึ้นตามความจริงของธรรมชาติ และคำสุภาษิตคำ พังเพย.

2. ใช้กับเหตุการณ์ที่เป็นความจริงในขณะที่พูด (ก่อนหรือหลังจะไม่จริงก็ตาม).

3. ใช้กับกริยาที่ทำนานไม่ได้ เช่น รัก, เข้าใจ, รู้ เป็นต้น.

4. ใช้กับการกระทำที่คิดว่าจะเกหิดขึ้นในอนาคตอันใกล้(จะมีคำวิเศษณ์บอกอนาคตร่วมด้วย).

5. ใช้ในการเล่าสรุปเรื่องต่างๆในอดีต เช่นนิยาย นิทาน.

6. ใช้ในประโยคเงื่อนไขในอนาคต ที่ต้นประโยคจะขึ้นต้นด้วยคำว่า If (ถ้า), unless (เว้นเสียแต่ว่า), as soon as (เมื่อ,ขณะที่), till (จนกระทั่ง) , whenever (เมื่อไรก็ตาม), while (ขณะที่) เป็นต้น.

7. ใช้กับเรื่องที่กระทำอย่างสม่ำเสมอ และมีคำวิเศษณ์บอกเวลาที่สม่ำเสมอร่วมอยู่ด้วย เช่น always (เสมอๆ), often (บ่อยๆ), every day (ทุกๆวัน) เป็นต้น.

8. ใช้ในประโยคที่คล้อยตามที่เป็น [1.1] ประโยคตามต้องใช้ [1.1] ด้วยเสมอ.

[1.2] Present continuous tense เช่น He is walking. เขากำลังเดิน.

1. ใช้ในเหตุการณ์ที่กำลังกระทำอยู่ในขณะที่พูด(ใช้ now ร่วมด้วยก็ได้ โดยใส่ไว้ต้นประโยค, หลังกริยา หรือสุดประโยคก็ได้).

2. ใช้ในเหตุการณ์ที่กำลังกระทำอยู่ในระยะเวลาอันยาวนาน เช่น ในวันนี้ ,ในปีนี้ .

3. ใช้กับเหตุการณ์ที่ผู้พูดมั่นใจว่าจะต้องเกิดขึ้นในอนาคตอันใกล้ เช่น เร็วๆนี้, พรุ่งนี้.

*หมายเหตุ กริยาที่ทำนานไม่ได้ เช่น รัก ,เข้าใจ, รู้, ชอบ จะนำมาแต่งใน Tense นี้ไม่ได้.

[1.3] Present perfect tense เช่น He has walk เขาได้เดินแล้ว.

1. ใช้กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแล้วในอดีต และต่อเนื่องมาจนถึงปัจจุบัน และจะมีคำว่า Since (ตั้งแต่) และ for (เป็นเวลา) มาใช้ร่วมด้วยเสมอ.

2. ใช้กับเหตุการณ์ที่ได้เคยทำมาแล้วในอดีต (จะกี่ครั้งก็ได้ หรือจะทำอีกในปัจจุบัน หรือจะทำในอนาคตก็ได้)และจะมีคำว่า ever (เคย) , never (ไม่เคย) มาใช้ร่วมด้วย.

3. ใช้กับเหตุการณ์ที่จบลงแล้วแต่ผู้พูดยังประทับใจอยู่ (ถ้าไม่ประทับใจก็ใช้ Tense

4. ใช้กับเหตุการที่เพิ่งจบไปแล้วไม่นาน(ไม่ได้ประทับใจอยู่) ซึ่งจะมีคำเหล่านี้มาใช้ร่วมด้วยเสมอ คือ Just (เพิ่งจะ), already (เรียบร้อยแล้ว), yet (ยัง), finally (ในที่สุด) เป็นต้น.

[1.4] Present perfect continuous tense เช่น He has been walking . เขาได้กำลังเดินแล้ว.

* มีหลักการใช้เหมือน [1.3] ทุกประการ เพียงแต่ว่าเน้นว่าจะทำต่อไปในอนาคตด้วย ซึ่ง [1.3] นั้นไม่เน้นว่าได้กระทำอย่างต่อเนื่องหรือไม่ ส่วน [1.4] นี้เน้นว่ากระทำมาอย่างต่อเนื่องและจะกระทำต่อไปในอนาคตอีกด้วย.

[2.1] Past simple tense เช่น He walked. เขาเดินแล้ว.

1. ใช้กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและจบลงแล้วในอดีต มิได้ต่อเนื่องมาถึงขณะที่พูด และมักมีคำต่อไปนี้มาร่วมด้วยเสมอในประโยค เช่น Yesterday, year เป็นต้น.

2. ใช้กับเหตุการณ์ที่ทำเป็นประจำในอดีตที่ผ่านมาในครั้งนั้นๆ ซึ่งต้องมีคำวิเศษณ์บอกความถี่ (เช่น Always, every day ) กับคำวิเศษณ์ บอกเวลา (เช่น yesterday, last month ) 2 อย่างมาร่วมอยู่ด้วยเสมอ.

3. ใช้กับเหตุการณ์ที่ได้เคยเกิดขึ้นมาแล้วในอดีต แต่ปัจจุบันไม่ได้เกิดอยู่ หรือไม่ได้เป็นดั่งในอดีตนั้นแล้ว ซึ่งจะมีคำว่า ago นี้ร่วมอยู่ด้วย.

4. ใช้ในประโยคที่คล้อยตามที่เป็น [2.1] ประโยคคล้อยตามก็ต้องเป็น [2.1] ด้วย.

[2.2] Past continuous tense เช่น He was walking . เขากำลังเดินแล้ว

1. ใช้กับเหตุการณ์ 2 อย่างที่เกิดขึ้นไม่พร้อมกัน { 2.2 นี้ไม่นิยมใช้ตามลำพัง - ถ้าเกิดก่อนใช้ 2.2 - ถ้าเกิดทีหลังใช้ 2.1}.

2. ใช้กับเหตุการณ์ที่ไดกระทำติดต่อกันตลอดเวลาที่ได้ระบุไว้ในประโยค ซึ่งจะมีคำบอกเวลาร่วมอยู่ด้วยในประโยค เช่น all day yesterday etc.

3. ใช้กับเหตุการณ์ 2 อย่างที่กำลังทำในเวลาเดียวกัน(ใช้เฉพาะกริยาที่ทำได้นานเท่านั้น หากเป็นกริยาที่ทำนานไม่ได้ก็ใช้หลักข้อ 1 ) ถ้าแต่งด้วย 2.1 กับ 2.2 จะดูจืดชืดเช่น He was cleaning the house while I was cooking breakfast.

[2.3] Past perfect tense เช่น He had walk. เขาได้เดินแล้ว.

1. ใช้กับเหตุการณ์ 2 อย่างที่เกิดขึ้นไม่พร้อมกันในอดีต มีหลักการใช้ดังนี้.

เกิดก่อนใช้ 2.3 เกิดทีหลังใช้ 2.1.

2. ใช้กับเหตุการณ์หรือการกระทำอันเดียวก็ได้ในอดีต แต่ต้องระบุชั่วโมงและวันให้แน่ชัดไว้ในทุกประโยคด้วยทุกครั้ง เช่น She had breakfast at eight o’ clock yesterday.

[2.4] past perfect continuous tense เช่น He had been walking.

มีหลักการใช้เหมือนกับ 2.3 ทุกกรณี เพียงแต่ tense นี้ ต้องการย้ำถึงความต่อเนื่องของการกระทำที่ 1 ว่าได้กระทำต่อเนื่องไปจนถึงการกระทำที่ 2 โดยมิได้หยุด เช่น When we arrive at the meeting , the lecturer had been speaking for

[3.1] Future simple tense เช่น He will walk. เขาจะเดิน.

ใช้กับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในอนาคต ซึ่งจะมีคำว่า tomorrow, to night, next week, next month เป็นต้น มาร่วมอยู่ด้วย.

* Shall ใช้กับ I we.

Will ใช้กับบุรุษที่ 2 และนามทั่วๆไป.

Will, shall จะใช้สลับกันในกรณีที่จะให้คำมั่นสัญญา, ข่มขู่บังคับ, ตกลงใจแน่วแน่.

Will, shall ใช้กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นโดยธรรมชาติหรือจงใจก็ได้.

Be going to (จะ) ใช้กับความจงใจของมนุษย์เท่านั้น ห้ามใช้กับเหตุการณ์ของธรรมชาติและนิยมใช้ใน ประโยคเงื่อนไข.

[3.2] Future continuous tense เช่น He will be walking. เขากำลังจะเดิน.

1. ใช้ในการบอกกล่าวว่าในอนาคตนั้นกำลังทำอะไรอยู่ (ต้องกำหนดเวลาแน่นอนด้วยเสมอ).

2. ใช้กับเหตุการณ์ 2 อย่างที่จะเกิดขึ้นไม่พร้อมกันในอนาคต มีกลักการใช้ดังนี้.

- เกิดก่อนใช้ 3.2 S + will be, shall be + Verb 1 ing.

- เกิดทีหลังใช้ 1.1 S + Verb 1 .

[3.3] Future prefect tens เช่น He will walked. เขาจะได้เดินแล้ว.

1. ใช้กับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นหรือสำเร็จลงในเวลาใดเวลาหนึ่งในอนาคต โดยจะมีคำว่า by นำหน้ากลุ่มคำที่บอกเวลาด้วย เช่น by tomorrow , by next week เป็นต้น.

2. ใช้กับเหตุการณ์ 2 อย่างที่จะเกิดขึ้นไม่พร้อมกันในอนาคต มีหลักดังนี้.

- เกิดก่อนใช้ 3.3 S + will, shall + have + Verb 3.

- เกิดที่หลังใช้ 1.1 S + Verb 1 .

[3.4] Future prefect continuous tense เช่น He will have been walking. เขาจะได้กำลังเดินแล้ว.

ใช้เหมือน 3.3 ต่างกันเพียงแต่ว่า 3.4 นี้เน้นถึงการกระทำที่ 1 ได้ทำต่อเนื่องมาจนถึงการกระทำที่ 2 และจะกระทำต่อไปในอนาคตอีกด้วย.

* Tense นี้ไม่ค่อยนิยมใช้บ่อยนัก โดยเฉพาะกริยาที่ทำนานไม่ได้ อย่านำมาแต่งใน Tense นี้เด็ดขาด.

จบเรื่อง Tense

None – finite Verb

None – finite Verb คือคำกริยาที่มิได้ทำหน้าที่เป็นกริยาจริง แม้จะมีรูปมาจากกริยาก็ตาม แต่กลับทำหน้าที่เป็นนามบ้าง , เป็นคุณศัพท์บ้าง, เป็นกริยาวิเศษณ์บ้าง ,หรือเป็นอื่นใดก็ได้ อันไม่ใช่กริยาแท้.

None – finite Verb แบ่งออกเป็น 3 ชนิด คือ.

1. Infinitive [ to Verb 1].

2. Gerund [Verb + ing]

3. Participle [ Verb + ing , Verb 3]

· Infinitive คือคำกริยาช่องที่ 1 ที่มี To นำหน้า ทำหน้าที่ได้ 6 อย่างคือ

1. เป็นประธานของกริยาก็ได้ เช่น To walk in the morning is good for health.

2. เป็นกรรมของกริยาก็ได้ เช่น He like to speak English with his friend.

3. เป็นส่วนสมบูรณ์ของกริยาก็ได้ เช่น She has to go now.

4. เป็นคุณศัพท์ขยายนามก็ได้(แต่ต้องเรียงไว้หลังนาม)

5. เมื่อเรียงตามหลังอกรรมกริยา เป็นกริยาวิเศษณ์ของอกรรมกริยาตัวนั้น.

6. เมื่อเรียงตามหลังกริยาวิเศษณ์ หรือคุณศัพท์ ย่อมเป็นกริยาวิเศษณ์ขยายคำที่อยู่หน้ามัน

* อนึ่ง ยังมี Infinitive บางตัวที่ไม่ต้องใช้ To นำหน้า เรียกว่า Infinitive with out to ในกรณีที่นำมาใช้ตามหลัง หรือขยายนามที่ตามหลังคำกริยาพิเศษต่อไปนี้ do, does, did , will, would, shall, should, can, could, may, might, mus

· Gerund คือคำกริยาที่เติม ing แล้วนำมาใช้อย่างนาม(กริยานาม) Verbal noun เช่น Walking, studying etc. ทำหน้าที่ได้ 5 อย่าง คือ

1. ใช้เป็นประธานของกริยาในประโยคก็ได้ เช่น Swimming is a good exercise.

2. ใช้เป็นกรรมของสกรรมกริยาก็ได้ เช่น She remembered seeing me.

3. ใช้เป็นกรรมของบุรพบทได้ เช่น We are found of learning English.

4. ใช้ทำหน้าที่เป็นส่วนสมบูรณ์ของกริยาได้ เช่น His duty is cleaning.

4. ใช้ทำหน้าที่เป็นคำนามผสม(หรือคุณศัพท์) และนิยมใช้ Hyphen (-) มาคั่นไว้เสมอ เช่น Reading-room, Swimming pool …etc.

* อนึ่งโดยปรกติทั่วๆไปแล้ว Gerund และ Infinitive สามารถใช้แทนกันได้ ในทุกกรณีและมีความหมายเหมือนกัน ทั้งนี้สุดแล้วแต่ผู้ใช้ แต่ยังมีกริยาบางตัวที่มี Gerund และ Infinitive มาเป็นกรรมแล้วจะมีความหมายต่างกันมาก ซึ่งเราควรศึกษากันในภายหลัง.

·Participle คือคำกริยาที่เติม ing บ้าง หรือเป็นรูปกริยาช่อง 3 บ้าง แล้วนำมาใช้ทำหน้าที่อย่างอื่น มิได้ใช้เป็นกริยาจริง แบ่งออกเป็น 3 ชนิด คือ.

1. Present Participle คือกริยาช่องที่ 1 เติม ing แล้วนำมาใช้เป็นครึ่งกริยาครึ่งคุณศัพท์ ได้แก่คำว่า Going, walking, eating, sleeping, coming, etc. ซึ่งมีวิธีใช้ดังนี้.

1. เรียงตามหลัง Verb to be ทำให้ประโยคนั้นเป็น Continuous tense.

2. เรียงไว้หน้านาม เป็นคุณศัพท์ของนามนั้น.

3. เรียงตามหลังกริยา เป็นส่วนสมบูรณ์ของกริยา(มีสำเนียงแปลว่า”น่า”).

4. เรียงตามหลังกรรมเป็นคำขยายกรรมนั้น.

2. Past Participle คือกริยาช่องที่ 3 ซึ่งอาจมีรูปมทาจากการเติม ed. ก็ได้ หรือมีรูปมาจาก การผันก็ได้ ได้แก่กริยาต่อไปนี้ Walked, slept, gone . ..etc. มีวิธีใช้ดังนี้.

1. เรียงไว้หลัง Verb to have ทำให้ประโยคนั้นเป็น Perfect tense.

2. เรียงตามหลัง Verb to be ทำให้ประโยคนั้นเป็นกรรมวาจก(Passive voice)ตลอดไป.

3. เรียงไว้หน้านามเป็นคุณศัพท์ของนามนั้น.

4. ใช้เป็นส่วนสมบูรณ์ของกริยาได้.

5. ใช้เรียงตามหลังนามก็ได้ แต่ต้องมีบุรพบทวลีมาขยายเสมอ.

3. Perfect Participle คือ “ Having + Verb 3” เช่น Having finish …+ Past Simple Tense เป็นต้น ซึ่ง Perfect Participle นี้ ทำหน้าที่เป็นคุณศัพท์ของประธานในประโยคหลัง และต้องมีเครื่องหมาย (,) ด้วย ซึ่งมีหลักการใช้มากมายซึ่

จบเรื่อง Non-finite Verb

Question tags

Question tags คือการตั้งคำถามตามประโยคบอกเล่าหรือตามหลังประโยคปฏิเสธ .

หลักการสร้างประโยค Question tags

1. ใส่เครื่องหมาย Comma (,) ครั่นระหว่างประโยคหน้าและประโยค Question tags

2. ถ้าประโยคท่อนหน้าเป็นประโยคบอกเล่า ประโยค Question tags ที่ตามหลังต้องเป็นคำถามปฏิเสธ.

3. ถ้าประโยคท่อนหน้าเป็นประโยคปฏิเสธ ประโยค Question tagsที่ตามหลังต้องเป็นคำถามธรรมดา

4. ถ้าประโยคท่อนหน้ามีกริยาช่วย 24 ตัว ตัวใดตัวหนึ่งปรากฏอยู่ เมื่อทำเป็นประโยค Question tagsให้ใช้กริยาช่วยตัวนั้นมารทำเป็นประโยคคำถาม.

5. ถ้าประโยคท่อนหน้าไม่มีกริยาช่วย 24 ตัว ตัวใดตัวหนึ่งปรากฏอยู่ เมื่อทำเป็นประโยค Question tagsต่อท้ายให้ใช้ Verb to do มาช่วย.

6. ถ้าประโยคท่อนหน้าเป็น Question tags อะไร ประโยค Question tags ที่ตามหลังก็ต้องใช้ Question tags ในระดับเดียวกันนั้น.

7. ประโยค Question tags ที่ถามเป็นปฏิเสธนั้น ระหว่างกริยาช่วย 24 ตัวกับคำว่า not ต้องใช้รูปย่อเสมอ คือ do not = don’t

does not = doesn’t

will not = won’t

shall not = shan’t

are not = aren’t etc.

*ข้อสังเกต need, dear เมื่อนำมาใช้เป็นกริยาแท้แล้ว จะเอามาตั้งเป็น Question tagsไม่ได้ ต้องใช้ Verb to do มาแทน.

*อนึ่ง กริยา Used to เมื่อทำเป็น Question tags ไม่นิยมใช้ used ขึ้นต้นประโยคของมัน แต่นิยมใช้ did มาแทนทุกครั้ง (เช่นเดียวกับ Verb to have ถ้าแปลว่ารับประธาน, ได้รับ โดยมิได้แปลว่า มี).

การใช้ Question tags ตามหลังประโยคคำสั่ง

ถ้าประโยคบอกเล่านั้นเป็นประโยคคำสั่ง ,คำเตือน,ขอร้อง,เชื้อเชิญ เพื่อให้ประโยนั้นสุภาพยิ่งขึ้น ต้องใช้รูปเดียวคือ.

………………………………, Will you ?

การใช้ Question tags ตามหลังสำนวน Let’s, Let me

ประโยค Question tags ยังใช้ตามหลังสำนวน Let’s , Let me ที่มีสำนวนการพูดอันหนึ่งสำหรับใช้ชักชวนได้ แต่ต้องใช้รูปเดียวคือ

………………………………, Shall we ?

ถ้าประโยคข้างหน้าขึ้นต้นด้วย Let me ประโยค Question tags ต้องใช้รูปเดียวคือ

……………………………, Will you ?

การตอบประโยคคำถามที่เป็น Question tags

ให้ตอบด้วย Yes, หรือ No เท่านั้นและตอบได้ 2 อย่างคือ

1. ตอบแบบสั้น [Short Answer].

2. ตอบแบบยาว [long Answer].

ตัวอย่าง : แบบสั้น Yes, I am , No, he isn’t.

: แบบยาว Yes, I am a student. , No he isn’t here.

จบเรื่อง Question tags

prefixes and suffixes

prefixes แปลว่า อุปสรรค หมายถึงคำที่ใช้เติมเข้าข้างหน้าคำอื่นแล้วทำให้คำเดิมนั้นมีความหมายผิดไปจากเดิม

prefixes ที่พบเห็นบ่อยมีอยู่ 10 คำ คือ

(]) Un (ไม่) ใช้เติมหน้าคุณศัพท์ (adj.) หรือกริยาวิเศษณ์(adv.) แล้วทำให้คำนั้นมีความหมายตรงข้าม เช่น…

happy (มีความสุข) ® unhappy (ไม่มีความสุข)

wise (ฉลาด) ® unwise (ไม่ฉลาด)

suitable (เหมาะสม) ® unsuitable (ไม่เหมาะสม)

(2) Im (ไม่) ใช้เติมหน้าคำคุณศัพท์ ( adj.) เท่านั้นแล้วทำให้มีความหมายตรงข้าม เช่น…

possible (เป็นไปได้) ® impossible (เป็นไปไม่ได้)

proper (ถูกต้อง) ® improper (ไม่ถูกต้อง)

pure (บริสุทธิ์) ® impure (ไม่บริสุทธิ์)

(3) In (ไม่) ใช้เติมหน้าคุณศัพท์ (adj.) เท่านั้น แล้วทำให้มีความหมายตรงข้าม เช่น…

direct (ตรง) ® indirect (ไม่ตรง)

complete (สมบูรณ์) ® incomplete (ไม่สมบูรณ์)

expensive (แพง) ® inexpensive (ไม่แพง)

(4) Re (อีก) ใช้เติมหน้าคำกริยา หรือคำนามที่มาจากกริยาเท่านั้น แล้วทำให้มีความหมายว่า “ทำอีก” เช่น … . write (เขียน) ® rewrite (เขียนใหม่)

speak (พูด) ® respeak (พูดอีก)

birth (เกิด) ® rebirth (เกิดอีก)

(5) Dis (ไม่) ใช้เติมหน้ากริยา หรือเติมหน้าคุณศัพท์ แล้วทำให้มีความหมายตรงกันข้าม เช่น…

like (ชอบ) ® dislike (ไม่ชอบ)

appear (ปรากฏ) ® disappear(ไม่ปรากฏ)

agree (เห็นด้วย) ® disagree (ไม่เห็นด้วย)

use (ใช้) ® disuse (เลิกใช้)

(6) Mis (ผิด) ใช้เติมหน้าคำกริยาเท่านั้น แล้วทำให้มีความหมายว่า”กระทำผิด” เช่น …

understand (เข้าใจ) ® misunderstand(เข้าใจผิด)

spell (สะกดตัว) ® misspell (สะกดตัวผิด)

call (เรียก) ® miscall (เรียกผิด)

(7) per (ก่อน) ใช้เติมหน้าคำนาม หรือกริยาให้มีความหมายว่า”ก่อน”หรือ”ทำก่อน” เช่น…

pay (จ่าย) ® prepay (จ่ายล่วงหน้า)

history (ประวัติศาสตร์) ® prehistory (ก่อนประวัติศาสตร์)

(8) Tri (สาม) ใช้เติมหน้าคำนาม แล้วทำให้มีความหมายว่า”สาม” เช่น…

angle (เหลี่ยม) ® triangle (สามเหลี่ยม)

cycle (จักรยาน) ® tricycle (รถสามล้อ)

(9) Bi (สอง) ใช้เติมหน้าคำนาม แล้วทำให้มีความหมายว่า”สอง” เช่น…

cycle (จักรยาน) ® bicycle (จักรยานสองล้อ)

polar (ขั้วโลก) ® bipolar (มีสองขั้วโลก)

sexual (เพศ) ® bisexual (มีสองเพศ)

(10) En ใช้เติมหน้าคำนาม หรือคุณศัพท์ให้คำนั้นกลับเป็นกริยา เช่น…

camp (ค่ายพัก) ® encamp (ตั้งค่าย)

sure (แน่ใจ) ® ensure รับประกัน)

large (ใหญ่) ® enlarge (ขยายให้ใหญ่)

Suffix แปลว่า ปัจจัยสำหรับปรุงแต่งคำอื่นให้เป็นนามบ้าง เป็นกริยาบ้าง แล้วมีความหมายเปลี่ยนไป (โดยการเติมข้างหลังคำต่างๆ) ที่พบเห็นบ่อยๆมีอยู่ 8 ตัวคือ.

1. er (ผู้) ใช้เติมข้างหลังกริยา หรือคำนาม ให้หมายถึงบุคคลหรือผู้กระทำ เช่น…

teach (สอน) ® teacher (ผู้สอน,ครู)

run (วิ่ง) ® runner (ผู้วิ่ง)

speak (พูด) ® speaker (ผู้พูด)

2. or (ผู้) ใช้สำหรับเติมข้างหลังกริยาอย่างเดียว เช่น…

act (กระทำ) ® actor (ผู้แสดง)

govern (ปกครอง) ® governor (ผู้ปกครอง,ผู้ว่า)

direct (ควบคุม) ® director(ผู้อำนวยการ)

3. en (ทำด้วย) ใช้เติมหลังคำนามให้กลายเป็นกริยา เช่น….

gold (ทอง) ® golden (ทำด้วยทอง)

wood (ไม้) ® wooden (ทำด้วยไม้)

light (แสงสว่าง ® lighten (ทำให้มีแสงสว่าง)

4. ly (อย่าง) ใช้เติมหลังคุณศัพท์ ให้กลายเป็นกริยาวิเศษณ์ เช่น…

slow (ช้า) ® slowly (อย่างช้า)

quick (เร็ว) ® quickly (อย่างเร็ว)

happy (มีความสุข) ® happily (อย่างมีความสุข)

5 ful (มี) ใช้เติมหลังนามบ้าง กริยาบ้าง ให้กลายเป็นคุณศัพท์ เช่น….

beauty (ความสวย) ® beautiful(มีความสวย)

use (ใช้) ® useful (มีประโยชน์)

wonder (สงสัย) ® wonderful (มีความประหลาดใจ)

6. less (ปราศจาก ไม่มี) ใช้เติมหลังนาม ให้กลายเป็นคุณศัพท์ เช่น…

job (งาน) ® jobless (ไม่มีงาน)

live (ชีวิต) ® lifeless (ไม่มีชีวิต)

could (เมฆ) ® coldness(ปราศจากเมฆ)

7. ness (ความ) ใช้เติมหลังคุณศัพท์ ให้เป็นคำนาม เช่น…

happy (มีความสุข) ® happiness (ความสุข)

light (เบา) ® lightness (ความเบา)

soft (นุ่ม) ® softness (ความนุ่ม)

8. y (มี) ใช้เติมหลังคำนาม ให้เป็นคุณศัพท์ เช่น…

sun (ดวงอาทิตย์) ® sunny (มีแสงแดด)

stone (หิน) ® stony (มีหินมาก)

storm (พายุ) ® stormy (มีพายุมาก)

จบ prefixes an suffixes

English Grammar

วันพฤหัสบดีที่ 24 พฤษภาคม พ.ศ. 2555

English Grammar: WORDS (คำ)

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น